Związek Rodzin wraz z Instytutem Rodzin i Ligą Rodzin tworzy gałąź Ruchu Szensztackiego zwaną Dziełem Rodzin. Początek Związku Rodzin datowany jest na rok 1950. Ojciec Kentenich prowadził wtedy w Schönstatt rekolekcje dla 25 rodzin ligowych. Na zakończenie tych rekolekcji w Niedzielę Trójcy Świętej, 4 czerwca 1950 r. rodziny te w Prasanktuarium, w obecności o. Kentenicha złożyły swoje związkowe poświęcenie. W dalszych latach idee związku rodzin były urzeczywistniane w innych krajach Europy, obu Ameryk, Afryki. W 2005 r. powołany został Międzynarodowy Apostolski Szensztacki Związek Rodzin. Dziś skupiający ok. 1500 rodzin z 18 krajów. za: www. szensztat.pl
W naszej diecezji Szensztacki Związek Rodzin reprezentowany jest przez rodzinę państwa Marzeny i Jerzego Mików, którzy mieszkają w Winowie, a należą do kursu (grupy) związkowego, którego członkowie rozrzuceni są po całej Polsce. Poniżej można zapoznać się z ich artykułem przybliżającym temat Związku:
„Kiedy zobaczymy grupę przyjaciół w atmosferze radości i przyjaźni, rozmawiających o służbie Kościołowi i pracy nad sobą, a dzieci razem bawią się i uczestniczą w tym spotkaniu, podejmując na swój sposób tematykę, to jest to prawdopodobnie Apostolski Szensztacki Związek Rodzin.
Po pierwsze wspólnota
Cywilizację miłości mogą budować ludzie otwarci na miłość i miłość dający sobą. Związek Rodzin to osoby pragnące tworzyć kulturę wiary i miłości, w przymierzu z Bogiem. Najpierw kształtowanie charakteru, by budować osobowości żyjące w głębokiej komunii z Chrystusem. Poprzez świadomą pracę nad sobą, autokontrolę, zobowiązania uświęcające codzienne życie, wprowadzenie praktyk ascetycznych do swojego domu, potem sakrament małżeństwa. Poprzez korzystanie z mocy tego sakramentu w każdym dniu, wzmacnianie więzi i przyjęcie Matki Bożej jako nauczycielki i przewodniczki. Pogłębianie wiedzy i rozwój umiejętności służenia małżonkowi oraz razem z nim własnej rodzinie. Służba w rodzinie łączy się ze służbą Kościołowi. Pragnienie świętości dla własnej rodziny i realizacja życia w zgodzie z radami ewangelicznymi wpisuje się w działalność apostolską. Świadectwo życia to podstawowa forma służby.
Wpólnotę pragniemy tworzyć uczestnicząc w Chrystusowym dziele zbawienia. Wspólnota ma nam pomagać, motywować do pracy i dostarczać wsparcia poprzez wymianę doświadczeń, wzajemnie umacniać nasze działania apostolskie, podejmować zadania i odpowiedzialność za siebie i za nam powierzonych. W tym duchu małżeństwa należące do Związku prowadzą pracę z innymi rodzinami, rozszerzając aktywność na inne wspólnoty.
Po drugie idea
Podejmując ideę naszego założyciela o. Józefa Kentenicha nade wszystko pragniemy być w Kościele i dla Kościoła. Naszym duchowym domem i znakiem rozpoznawczym są sanktuaria szensztackie, a polem aktywności – Związek Rodzin, który w strukturach Ruchu Szensztackiego jest wraz z instytutami odpowiedzialny za realizację trzech najważniejszych zadań: • wychowania osobowości żyjących na co dzień duchowością przymierza w swojej rodzinie i środowisku pracy, zaangażowanych apostolsko w życie Kościoła; • budowanie cywilizacji miłości, wypełnianie chrześcijańskiego posłannictwa Europy; • tworzenie i aktywne uczestnictwo w światowej wspólnocie apostolskiej Kościoła katolickiego.
Po trzecie praca
O naszej pracy decyduje codzienność. Pedagogika szensztacka buduje na predyspozycjach naturalnych – nie oczekujemy od siebie cudów, lecz zaangażowania. Każdy z nas jest inny, ma różne możliwości i specyficzne ograniczenia. Uczymy się wychowywać siebie i wspierać rozwój naszych dzieci, podejmować trudy rodzicielstwa i dzielić się jego radością. W naszej pracy nad rozwojem duchowym odkrywamy ideały osobiste i staramy się urzeczywistniać je w naszym życiu poprzez postanowienia szczegółowe, przeżywanie każdego dnia zgodnie z przyjętym porządkiem duchowym, samokontrolę pisemną postanowień, pracę ze swoim kierownikiem duchowym/spowiednikiem, regularne przyjmowanie sakramentu pokuty. Bliskie relacje z Bogiem umacniamy poprzez codzienne uczestnictwo w życiu liturgicznym Kościoła.
W rodzinie staramy się budować więzi poprzez cotygodniowe spotkania małżonków, dialog skupiony na rozwoju duchowym, otwartość na siebie i czerpanie z łaski sakramentu małżeństwa na nasze życie. Staramy się, aby każda rodzina znalazła swoją niepowtarzalną drogę rozwoju (ideał), którą można rozwijać, czerpiąc z bogactwa rad ewangelicznych. Ponadto tworzymy wspólnoty stałe – kursy, składające się z kilku rodzin, które zobowiązują się do spotkań formacyjnych i uczestnictwa w dorocznych, tygodniowych rekolekcjach dla całej rodziny. Kurs jest stałą wspólnotą modlitwy i formacji, pracujemy także nad urzeczywistnieniem ideału kursu. Kolejne etapy formacji wyznaczają poświęcenia poszczególnych kursów rodzin: czasowe i wieczyste.
Struktura
Związek Rodzin jest w ramach Ruchu wspólnotą autonomiczną. Spotykamy się na kapitułach, by decydować, jak będziemy służyć Kościołowi, na jakich sprawach mamy się skupiać w kolejnych latach. To właśnie wtedy wybieramy naszych przewodników i wychowawców. Współpracujemy z ojcami i siostrami szensztackimi. To z tych instytutów powoływani są nasi asystenci kościelni. Tworząc wspólnotę międzynarodową, uczestniczymy poprzez naszych przedstawicieli w strukturach światowych Ruchu Szensztackiego. Nasze rodziny są obecne w życiu Kościoła szczególnie tam, gdzie podejmowane są tematy rodziny.
„Umiłowałem Kościół” – te słowa staramy się realizować poprzez świadectwo życia codziennego, aktywność w swojej parafii, diecezji, poznawanie i pogłębianie wiary, ale nade wszystko w swoich rodzinach, tworząc w nich miejsce dla Boga każdego dnia. Powierzamy ten trud Maryi, Matce Trzykroć Przedziwnej.”
Marzena i Jerzy Mikowie, “Szensztat moje miejsce w Kościele”, 2014