Szensztackie Siostry Maryi

Siostry Szensztackie w diec. opolskiej

Szensztackie Siostry Maryi przybyły do Winowa w 1986 r. na zaproszenie ks. proboszcza Huberta Skomudka i zamieszkały w domu parafialnym przy ul. Prószkowskiej 12. Od początku doświadczały wielkiej pomocy i życzliwości parafian. W tym samym roku, za zgodą władz kościelnych i z przynagleniem Księdza Proboszcza, została rozpoczęta budowa sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, które 4.06.1988 r. poświęcił ks. abp Alfons Nossol.
Siostry w Winowie podjęły w parafii pracę zakrystianki, organistki oraz katechetki w Winowie i w Górkach (do czasu likwidacji szkół w tych miejscowościach).
W 2000 r. Siostry przeprowadziły się do swojego nowego domu przy al. Ks. J. Kentenicha 6, w pobliżu Sanktuarium. Tutaj mieści się centrum Ruchu Szensztackiego w diecezji opolskiej. Obecnie jest jedna placówka sióstr, które mieszkają w Winowie i w Opolu.

        Placówka  w Winowie:

Winów, Al. Ks. Józefa Kentenicha 6, 45-950 Opole -Winów, tel. 77 474 83 81; e- mail: winów.siostry@szensztat.pl

s. M. Anastazja Komor – przełożona,  s.Anastazja@szensztat.pl

s. M. Monika Rogoza – organistka

s. M. Ewelina Bachorska – zakrystainka, Ruch Pielgrzymkowy przy Sanktuarium MTA

s. M. Adriana Majnusz – odpowiedzialna za rodziny szensztackie w diec. opolskiej

s. M. Karolina Dworczak – odpowiedzialna grupy dziewcząt i młodzieży żeńskiej,

s. M. Józefa

          Filia placówki w Opolu:

ul. Dwernickiego 8/2, 45-049 Opole, tel. 77  454 24 99

s. M. Mirosława Potyra – Wydział Katechetyczny w Kurii opolskiej

s. M. Angela Lasek – Wydział Duszpasterski w Kurii opolskiej

 

Szensztacki Instytut Sióstr Maryi – ogólna charakterystyka

Szensztacki Instytut Sióstr Maryi powstał 1 października 1926 roku.  W założycielu Dzieła Szensztackiego, o. Kentenichu dojrzało jasne przekonanie, że Szensztat potrzebuje wspólnoty kobiet, które poświęci się zawodowo (wyłącznie) pracy dla Ruchu i będzie jego „ożywiającą duszą”. Założyciel pragnął podarować Kościołowi i światu nowy typ kobiety ukształtowanej na wzór Maryi.

Struktura i styl życia wspólnoty były bardzo nowatorskie jak na tamte czasy. Dopiero wraz z konstytucją Provida Mater Ecclesia z 1947 roku, instytut znalazł swoje miejsce w ramowym prawie dla instytutów świeckich. Kanoniczne zatwierdzenie na prawie papieskim wspólnoty sióstr miało miejsce w 1976 r.

Pierwsze lata rozwoju

W pierwszych latach istnienia Instytut cieszył się wielką liczbą powołań. Ideał nowej kobiety na wzór Maryi oraz pragnienie apostolskiej pracy wśród świeckich i dla świeckich przyciągało wiele młodych kobiet. Główny dom sióstr szensztackich od początku znajdował się w Szensztacie, nieopodal sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, następnie (od 1967 roku) na Górze Szensztat, gdzie do dziś mieści się Dom Generalny. Młoda wspólnota bardzo szybko podjęła się pracy w duchu charyzmatu poza granicami Niemiec. I tak w roku 1933 zostały wysłane pierwsze siostry misyjne do południowej Afryki, następnie w 1935 do Ameryki Południowej (Brazylia i Argentyna), w 1949 do Ameryki Północnej, w 1951 do Australii, w 1984 roku zostały wysłane pierwsze siostry pochodzące z Indii do Kerali. W międzyczasie powstawały pierwsze placówki w krajach europejskich. Od 1934 r. istnieje też wspólnota adoracyjna, która poprzez życie kontemplacyjne: modlitwę, ofiarę i pokutę włącza się w wielkie intencje Kościoła i wyprasza owocność apostolskiej działalności Ruchu Szensztackiego. Prowincje i placówki Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi są obecne na wszystkich kontynentach. Obecnie międzynarodowa wspólnota liczy ok. 1600 sióstr.

Siostry szensztackie w Polsce

Pierwsze siostry szensztackie przyjechały do Polski 30 kwietnia 1946 r. Były to dwie Polki, które wstąpiły do Instytutu w Szensztacie – s. Marianna Czerwińska (1905–1994) i s. Józefa Urban (1917–2009). Przyjazd do Polski został duchowo przygotowany przez założyciela i wyrażał jego pragnienie, aby Szensztat zakorzenił się na terenach wschodniej Europy. Jako maryjny kapłan szczególną nadzieję zdobycia świata dla Matki Bożej wiązał właśnie z Polską – krajem i narodem, który czci Maryję jako swoją Królową.

Po przybyciu do Polski siostry zatrzymały się w Ząbkowicach Śląskich, gdzie zostały gościnnie przyjęte przez księży pallotynów. Rzeczywistość powojenna była bardzo trudna. Siostry w początkowych latach cierpiały wraz z całym narodem niedostatek i niepewność jutra. W 1948 roku odbyły się jednak pierwsze obłóczyny. Rok później siostry założyły placówkę w Poznaniu. W 1958 roku udało się zakupić pierwszy własny dom w Świdrze pod Warszawą, willę „Orlątko”, który stał się domem prowincjalnym i „gniazdem” dla rozwijającej się wspólnoty.

Polska prowincja Fidelitas

W roku 1964 r. została erygowana polska prowincja, która przyjęła nazwę Fidelitas (Prowincja Wierności). Lata 70. XX w. cechowało duchowe umocnienie wspólnoty, a kolejna dekada, która przyniosła przemiany polityczne, dała nowe możliwości rozwoju i apostolstwa. W końcu ziściło się pragnienie wybudowania kaplicy-sanktuarium Mater Ter Admirabilis.

Pierwsze sanktuarium szensztackie w Polsce w Otwocku-Świdrze

12 września 1981 r. w Otwocku-Świdrze zostało poświęcone pierwsze w Polsce sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej – Sanktuarium Wierności. Siostry rozpoczęły budowę nowego domu prowincjalnego, przybywało nowych powołań, prężnie zaczął rozwijać się Ruch Szensztacki wśród świeckich. Siostry podjęły pracę w nowych diecezjach: opolskiej, gdańskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, toruńskiej.

26 sierpnia 1983 r. powstała kontemplacyjna gałąź wspólnoty – Siostry Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu. W 1991 roku siostry podjęły misję apostolską za wschodnią granicą – na Białorusi i w Rosji.

Działalność formacyjna i apostolska

Obecnie praca i działalność sióstr skupia się wokół sanktuariów przy centrach szensztackich: w Świdrze, Winowie, Bydgoszczy i w Koszalinie na Górze Chełmskiej, gdzie poprzez formację świeckich, szczególnie dziewcząt, kobiet i rodzin, realizują swoją apostolską misję. Siostry szczególnie starają się pomagać współczesnej kobiecie dostrzec jej wielką i niepowtarzalną godność oraz inspirować  do rozwoju własnej kobiecości.

Podejmując nauczanie Kościoła, wspólnota pragnie w duchu charyzmatu wychowywać świeckich apostołów, uświęcać świat niejako od wewnątrz, być jak zaczyn dobra… (por. Lumen gentium, 31). Siostry pracują także w katechizacji, jako zakrystianki, organistki, prowadzą kuchnie i dom rekolekcyjny „Orlątko” w Otwocku-Świdrze oraz świetlicę dla małych dzieci. Po wielu latach siostry wróciły także do pracy w szpitalu. Uczestnicząc duchowo w charyzmacie założyciela, w codziennej posłudze, w różnych zawodach dostępnych kobietom konsekrowanym, postawą, modlitwą, ofiarą i czynami siostry starają się naśladować Maryję w oddaniu się Jezusowi i Kościołowi. W ten sposób, wszystko co czynią ma charakter wychowawczego oddziaływania na innych, promieniowania postawą, która cechowała Maryję.

Z okazji złotego Jubileuszu ukonstytuowania polskiej prowincji w 2014 roku siostry ofiarowały Matce Bożej Trzykroć Przedziwnej berło do sanktuarium Wierności w Otwocku-Świdrze, jako znak wdzięczności za powstanie i rozwój wspólnoty w Polsce. Obecnie polska Prowincja liczy 128 sióstr, w tym 6 nowicjuszek, 4 postulantki (stan 1.10.2016).

M. Ewelina Bachorska ISSM